Lubię literaturę obozową, choć ilekroć to mówię lub piszę, aż się wzdrygam. Bo czy można lubić tą tematykę? W końcu to zapis czyjegoś życia, jego przerażających przeżyć. A w jeszcze większym stopniu śmierci setek, tysięcy, setek tysięcy ludzi, którzy zostali zamordowani w tym czasie, który dany autor opisuje.
Czy jest sens robić w Biedronce zakupy, żeby uzbierać wystarczająca ilość naklejek i odebrać “darmową” książkę? Od lat już trwa “walka” o Gang Słodziaków. Na początku obserwowałam to z boku i mnie to bawiło. W końcu to tylko książki i maskotki. Ale im dziecko starsze, dzieci w przedszkolu mają i o nich mówią, przynoszą. Matka musiała się zainteresować.
4 tom cyklu Kwiat Paproci. Niby na nie narzekam, a jednak sięgam po kolejne i mam ochotę przeczytać całość. Jednak z moim tempem czytania, nowościami i chęciami, wolniej mi to idzie, niż autorka wydaje kolejne książki.
Czy można nie być fanem konkretnej autorki i przeczytać 14 jej książek w ciągu 2 lat? Lubię styl pisania Magdaleny Witkiewicz, może nie wszystkie książki mnie zachwyciły. Ale jeszcze nie było tak, żeby któraś książka latała, choć dobra, z jedną było blisko. Ostatnio nawet miałam okazję uczestniczyć w spotkaniu z autorką. Muszę przyznać, że kobieta ma gadane. Nawet jak Cię takie wydarzenia szczególnie nie korcą, to na spotkanie z nią warto się wybrać.
To już moje 3 czytelnicze podsumowanie roku. Przy czym w podsumowaniu 2018 wyciągnęłam książki, które planowałam przeczytać. Napiszę tylko tyle, nowości mnie poniosły. I niestety większość nadal czeka na swoją kolej.